აბრაზიული ჭავლური დამუშავება (AJM) არის დამუშავების პროცესი, რომლის დროსაც საქშენის ნახვრეტებიდან მაღალი სიჩქარით გამოტყორცნილი პაწაწინა აბრაზიული ნაწილაკები მოქმედებენ სამუშაო ნაწილის ზედაპირზე, ხახუნებენ და აშორებენ მასალას ნაწილაკების მაღალი სიჩქარით შეჯახებისა და დაშლის გზით.
აბრაზიული ჭავლით, ზედაპირის დასამუშავებლად, მათ შორის საფარის, შედუღების და მოოქროვილი ზედაპირის წინასწარი დამუშავების ან შემდგომი დამუშავების გარდა, წარმოებაში მცირე დამუშავების წერტილები ძალიან შესაფერისია ფირფიტის ჭრისთვის, სივრცის ზედაპირის გასაპრიალებლად, დაფქვისთვის, დატრიალებისთვის, ბურღვისა და ზედაპირის ქსოვისთვის, რაც მიუთითებს, რომ აბრაზიული ჭავლით შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც სახეხი ბორბალი, დატრიალების ხელსაწყო, საღარავი საჭრელი, საბურღი და სხვა ტრადიციული ხელსაწყოები.
და ჭავლური ტექნოლოგიის ბუნებიდან ან ფესვიდან გამომდინარე, აბრაზიული ჭავლური ტექნოლოგია იყოფა (აბრაზიულ) წყლის ჭავლად, შლამის ჭავლად, აბრაზიული ჰაერის ჭავლად და ა.შ. დღეს, თავდაპირველად ვისაუბრებთ აბრაზიული წყლის ჭავლური ტექნოლოგიის განვითარებაზე.
აბრაზიული წყლის ჭავლი შემუშავებულია სუფთა წყლის ჭავლის საფუძველზე. წყლის ჭავლი (WJ) წარმოიშვა 1930-იან წლებში, ერთი თეორიით ნახშირის მოპოვებაა შესაძლებელი, მეორე კი კონკრეტული მასალის დაჭრა. ადრეულ ეტაპზე წყლის ჭავლში მიღწეული წნევა 10 მპა-ს ფარგლებშია და მისი გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ ნახშირის ნაკერების გასაწმენდად, რბილი მასალების, როგორიცაა ქაღალდი და ქსოვილი და ა.შ. დასაჭრელად. თუმცა, მეცნიერებისა და ტექნოლოგიების განვითარებასთან ერთად, 1970-იანი წლების ბოლოს საერთაშორისო წყლის ჭავლში გაჩნდა მრავალი საინტერესო ახალი ტენდენცია, რომლის წარმომადგენელია აბრაზიული წყლის ჭავლი (AWJ), რომელიც 1979 წელს დოქტორ მოჰამედ ჰაშიშმა შემოგვთავაზა.